Cennetciğim çok iyi bilmiyorum nasıl bir şey. Ama yakın zamanda çok sık duyduğum ve uygulamayı çok istediğim bir yöntem.
insanın halden hale geçmesi o kadar kolay olmuyor. yani örneğin ben artık çok dua eden biri olacağım diye bir karar alıyorsun ama uygulamaya geçiş aynı anda, aynı kararlılıkta olmayabiliyor.
Tabii bunda bir çok etken var. Nefsin engelleri, yılların birikimi, her şeyin bir zamanı oluşu, nasip meselesi....
O yüzden belki de en önemlisi sabır ve azim sahibi olmak. Niyeti uygulamaya geçirmek için bunlar gerekiyor.
Ben de uzun zamandır bildiğim ama hiç uygulayamadığım bir yöntem olan "kardeşi için dua etmek" özelliğini, sizler sayesinde nihayet edindim. Bunun ne yüksek maneviyatı olduğunu idrak edince de niye bu kadar geciktim diye üzüldüm. Kardeşi için dua etmek büyük bir şeymiş, evet.
Aynı şekilde, sessizce otur ve kendini Allah'a bırak şeklinde önerilen yöntemi de uygulamaya geçirmek için türlü engeller çıkarıyor nefsim bana. Yok moralim bozuk oluyor, yok hasta oluyorum, yok yorgun oluyorum. Oysa ki bu hallerde de muhtaç değil miyiz Yaradan'a?
Bu vesileyle inşallah bu gece dua saatinde bunu yapmak istiyorum.
Cihan hep der, bazen konuşmamak ve sadece Allah demek başlıbaşına bir dua yöntemidir diye.
Sevgilerimle...